Amor Anar – Academie voor Theater en Dans
‘A play fascinated by Second Life, the phenomenon Art and by Unicorns’
Wanneer een volk zijn verbeeldingskracht begint te verliezen moet
het een overlevering daarvan op het podium plaatsen, om dan een ruwe
weergave van zijn stervende verbeeldingskracht te ondergaan.’
Een man koopt een wit schilderij. Een duur, wit schilderij. Zijn beste
vriend vindt het bullshit. Zijn beste vriend kan niet begrijpen waarom
hij een hoop geld neertelt voor een wit schilderij. Ze begrijpen elkaar
niet meer. Wat een nederlaag. Na tien jaar Second Life vriendschap
begrijpen de avatars Angelo O en Abbadon elkaar niet meer.‘Het
grote verschil tussen deze wereld en het echte leven, is dat men niet
gewond kan raken’, aldus Philip Rosedale, oprichter van de virtuele
wereld Second Life, waarin de users als avatars samen leven en hun
omgeving zelf creëren. ‘Lichamelijk bedoel ik. Onze users ervaren het
als een opluchting dat lichamelijke geweld niet kan bestaan. Ze voelen
zich veilig. Natuurlijk kun je elkaar wel kwetsen, maar je kunt elkaar
niet raken. In dat opzicht loopt Second Life altijd vóór op de echte
wereld.’Maar toch, als wij heel de nacht in de club staan te
dansen, jij en ik, synchroon, de totale eenheid, en we dan naar huis
vliegen terwijl overal om ons heen de zon op komt, als je aan het
zwembad een dolfijn voor me tovert en op de drempel van onze
master-bedroom fluistert dat je van me houdt, dan zweer ik kan ik je
adem voelen. Ik zweer dan voel ik je adem in mijn nek.
Director: Judith Schibli
Sound: Kees Theunissen
Video: Koen Steger
Set: Ruben Wijnstok
Light: Harm Wellink
1st inspicient: Lucas de Groen
Production: Floor Cremers
Dramaturgy: Nina Spijkers
Headpiece: Carmen Schabracq
Actors: Anne-Chris Schulting, Casper Nusselder, Tim Linde, Melissa Pieters
Interested to see more? Theater photography
